20 sept, later op de dag....

Onderweg naar het vliegveld bleef er steeds een witte auto vlak achter ons rijden met groot licht (het was pikkedonker, dus knap vervelend) , later haalde hij ons in bleef pal voor ons rijden en steeds op zn rem staan. De chauffeur vertrouwde het niet en ging heel langzaam rijden. Hij vertelde dat er wel eens mensen waren die slechte bedoelingen hadden, pffff. Nou slapen doe je dan niet, je blijft dan dat witte autootje bekijken. Maar na een hele lange tijd waren we hem dan toch kwijt. Op het vliegveld aangekomen maar een bak koffie genomen, dat zat niet in dat doosje met ontbijt. Gewandeld, en maar richting gate gelopen voor weer een bak koffie. Neergestreken werd het voor ons moeilijk de ogen open te houden, we moesten nog tijdje wachten...was best zwaar. In het vliegtuig gingen al gauw onze luikjes dicht...konden niet meer. Na een vlucht van 3 uur 15 landen we weer in ons kikkerlandje. Ook wel weer fijn. Allemaal blij om de kinderen (en kleinkinderen) weer te zien. De koffers duurde wel even. Die van Reinoud en mij kwamen snel, 1 van Ton en Janny ook, maar de andere liet op zich wachten. Mary kwam ons halen, die stond al te zwaaien. Na wel bijna een uur, en vragen waar hij bleef kwam hij eindelijk! We konden naar huis😀. Na 18 dagen samen vakantie genomen te hebben namen we afscheid van elkaar. (Ik spreek nu voor mezelf...Ik kijk terug op een hele leuke vakantie, hebben ontzettend gelachen, de groep was heel gecombineerd met wat vreemde vogels...maar toch mogen we niet klagen. De reisleider deed zn best, was erg aardig. Maar ondanks allrd Marokko is niet het land waar ik nog eens heen zou gaan!!! ) thuis aangekomen na een giga file en omgereden hadden kregen we een warm onthaal van Chloe. Een lekker bakkie koffie gedronken met gebak met Mary. En toen de hele zooi uitgepakt en een was erin gedaan. Ton en Janny bleven onderweg ergens eten omdat ze ook heel erg last files hadden....

Ton en Janny, bedankt voor deze superleuke vakantie. Wij hebben genoten!!! Tot gauw....😘